Καμιά φορά αναρωτιέμαι, τι θα γινόταν αν αλλάζαμε τη στάση μας:
αν σταματούσαμε όλοι μαζί να ενεργούμε αυτόματα, αν όλοι σηκώναμε το κεφάλι και παίρναμε τα μάτια από εκεί που μας τα έχουν στρέψει και βλέπαμε γύρω μας,
Τσικαμπούμ…
Σχετικά με την αποχώρηση του Αρη Σερβετάλη από την παράσταση του Ιονέσκο, Ρινόκερως, επειδή δεν γίνονται δεκτοί όλοι οι θεατές ανεξάρτητα από το αν είναι εμβολιασμένοι ή όχι σκέφτομαι τα εξής:
Ενας Αφρικανός Ιερέας από την Ουγκάντα, ο πατήρ Antonios Mutyaba, διδάσκει και γιορτάζει «Το ΟΧΙ» στην Wakiso, μια μικρή πόλη δέκα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Kampala.
Ενα από τα τραγούδια της Κατοχής και της Αντίστασης, για να μαθαίνετε τα σωστά λόγια, αυτά που δεν είναι καθόλου “Politically Correct”.
«Άσ’ τους να μας κοροϊδεύουν
με τα πιο πικρά τους λόγια.
Δε γνωρίζουν τι είναι αγάπη
δε γνωρίζουν τι είναι φλόγα.»
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, πως η λέξη «Παραολυμπιακοί Αγώνες» μου δίνει στα νεύρα. Τη βρίσκω ιδιαίτερα προσβλητική και άδικη για τους αθληταράδες και τις αθληταρούδες που λαμβάνουν μέρος σε αυτούς.
Αυτό είναι το δεύτερο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας κι ας μην το πήρε ο αρσιβαρίστας Θοδωρής Ιακωβίδης. Το κέρδισε όμως.
Χθες, αν δεν κάνω λάθος, έγιναν αρκετές συγκεντρώσεις πολιτών στην Ελλάδα (έχουν γίνει αντίστοιχες και σε άλλες χώρες του εξωτερικού) με την συμμετοχή μεγάλης μερίδας
Πού την είχαμε αφήσει την Jehanne (έτσι ήταν το όνομά της) στο τέλος του πρώτου μέρους; Α, ναι! Είχε πάρει την πολυπόθητη άδεια και την συνοδεία από τον capitaine Ντε Μποντρικούρτ να πάει να βρει τον βασιλιά Κάρολο τον 7ο…
Με αφορμή τις δηλώσεις μιας (όμορφης) κυρίας Τριχοπούλου, περί ομορφιάς ανασύρω κι εγώ αυτό το παλιό μου κείμενο. Από καταβολής κόσμου, όλοι θέλουμε να είμαστε όμορφοι, νεανικοί και επιθυμητοί…
Δεκαεννέα χρόνια ζωής και μόλις 26 μήνες δημόσιας παρουσίας! Εξακόσια χρόνια από τη γέννησή της κι ακόμα είναι αίνιγμα ακόμα και για τους ιστορικούς!
Αυτός κι αν ήταν αληθινός Iron Man. Ο Dick Hoyt, πέθανε χθες στον ύπνο του σε ηλικία 80 ετών και τώρα πια μπορεί να ξεκουραστεί. Όσοι έχουμε σπρώξει καρότσι, όσοι έχουμε πάρει αγκαλιά, ή στην πλάτη τον αδερφό μας, το παιδί μας, τον φίλο μας, τον γονιό μας, τον δικό μας άνθρωπο με αναπηρία καταλαβαίνουμε καλά τον άθλο και το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου.
Κάτσε λίγο να σκεφτούμε, να ξεχωρίσουμε τους καλούς, τους κακούς και τους αμέτοχους, γιατί πολλά ειπώθηκαν, πολλοί καρπώθηκαν και κοντεύουν να ξεχαστούν αυτοί που ξεσηκώθηκαν.
Αυτό το υπνομυθιστόρημα, Θέλει το χρόνο του. Διαβάζεται λίγο πριν τον ύπνο. Ο αναγνώστης θα αποφασίσει κατά πόσο αποτελεί προϊόν ζωηρής φαντασίας ή ζοφερής πραγματικότητας…
Ηταν πολύ πολύ πολύ δυνατός, αυτό είναι αλήθεια, αλλά πιο δυνατό από όλα ήταν το πνεύμα του και η αγνή του αγάπη για τον αθλητισμό.