Εβλεπα προχτές ένα ντοκιμαντέρ όπου κάποιοι άνθρωποι (καλή τους ώρα) έφτιαχναν από σκουπίδια, μουσαμάδες, ξύλα και άλλα άχρηστα αντικείμενα πολύ μικρά σπιτάκια για άστεγους…
Τα παλιοκινητά και τα λάπτοπς είναι μεγάλος περισπασμός και τεράστια πηγή άγχους τελικά. Και κάποια στιγμή αποφασίζεις να κλείσεις το κινητό και το λάπτοπ και να ανοίξεις ενα βιβλίο…
Που λέτε, όταν ήμουν μικρή, μπορεί να μην το πιστέψετε, αλλά έβλεπα χρώματα γύρω από τους ανθρώπους. Μερικοί στενοί μου φίλοι το ξέρουν αυτό. Μάλιστα, όχι μόνο γύρω από τους ανθρώπους, αλλά και γύρω από σχεδόν τα πάντα.
Τα καλοκαίρια, όταν ήμασταν μικροί πάντα παραθερίζαμε. Είτε οικογενειακώς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, είτε ταξιδεύαμε όλοι μαζί με τον μπαμπά στο εξωτερικό και γνωρίζαμε