Καμιά φορά αναρωτιέμαι, τι θα γινόταν αν αλλάζαμε τη στάση μας:
αν σταματούσαμε όλοι μαζί να ενεργούμε αυτόματα, αν όλοι σηκώναμε το κεφάλι και παίρναμε τα μάτια από εκεί που μας τα έχουν στρέψει και βλέπαμε γύρω μας,
Κοιτάζω γύρω μου κι αναρωτιέμαι: Γιατί την γιορτάζουμε τη μέρα της γυναίκας; Είχα την τεράστια τύχη να γεννηθώ σε μια πολιτισμένη ήπειρο, την Ευρώπη, σε μια πολιτισμένη χώρα (την Ελλαδα) και σε μια εξαιρετικά πολιτισμένη οικογένεια.
Κάλαντα Χριστουγέννων Κάτω Ιταλίας
Χιώτικα Κάλαντα Χριστουγέννων
Ενας Αφρικανός Ιερέας από την Ουγκάντα, ο πατήρ Antonios Mutyaba, διδάσκει και γιορτάζει «Το ΟΧΙ» στην Wakiso, μια μικρή πόλη δέκα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Kampala.
Η Μαρί Κοντό, η ιέρεια του συμμαζέματος, έχει γίνει το νέο τρεντ και δικαίως, μια και μας έδειξε πως να διπλώνουμε τα ρούχα μας σε τριγωνάκια ώστε να χωράνε όλα στο συρτάρι αλλά και πως να σουτάρουμε τα περιττά. Αλλά…
Εβλεπα προχτές ένα ντοκιμαντέρ όπου κάποιοι άνθρωποι (καλή τους ώρα) έφτιαχναν από σκουπίδια, μουσαμάδες, ξύλα και άλλα άχρηστα αντικείμενα πολύ μικρά σπιτάκια για άστεγους…
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, πως η λέξη «Παραολυμπιακοί Αγώνες» μου δίνει στα νεύρα. Τη βρίσκω ιδιαίτερα προσβλητική και άδικη για τους αθληταράδες και τις αθληταρούδες που λαμβάνουν μέρος σε αυτούς.
Υπάρχει μία κακώς εννοούμενη εντύπωση ότι πρέπει εφόσον ζούμε σε κόσμο γεμάτο με προβλήματα, να είμαστε σοβαροί, θλιμμένοι, συντετριμμένοι, αλλιώς δεν συναισθανόμαστε την κατάσταση γύρω μας.
Τα παλιοκινητά και τα λάπτοπς είναι μεγάλος περισπασμός και τεράστια πηγή άγχους τελικά. Και κάποια στιγμή αποφασίζεις να κλείσεις το κινητό και το λάπτοπ και να ανοίξεις ενα βιβλίο…
Που λέτε, όταν ήμουν μικρή, μπορεί να μην το πιστέψετε, αλλά έβλεπα χρώματα γύρω από τους ανθρώπους. Μερικοί στενοί μου φίλοι το ξέρουν αυτό. Μάλιστα, όχι μόνο γύρω από τους ανθρώπους, αλλά και γύρω από σχεδόν τα πάντα.
Με αφορμή τις δηλώσεις μιας (όμορφης) κυρίας Τριχοπούλου, περί ομορφιάς ανασύρω κι εγώ αυτό το παλιό μου κείμενο. Από καταβολής κόσμου, όλοι θέλουμε να είμαστε όμορφοι, νεανικοί και επιθυμητοί…
Αυτός κι αν ήταν αληθινός Iron Man. Ο Dick Hoyt, πέθανε χθες στον ύπνο του σε ηλικία 80 ετών και τώρα πια μπορεί να ξεκουραστεί. Όσοι έχουμε σπρώξει καρότσι, όσοι έχουμε πάρει αγκαλιά, ή στην πλάτη τον αδερφό μας, το παιδί μας, τον φίλο μας, τον γονιό μας, τον δικό μας άνθρωπο με αναπηρία καταλαβαίνουμε καλά τον άθλο και το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου.
Θέλουμε τα παιδιά μας να φέρονται όμορφα, να μην κάνουν μπούλινγκ στον συμμαθητή τους και βλέπω ενήλικες έτοιμους να γελοιοποιήσουν και να ξεφτίλισουν στο πανελλήνιο
Βλέποντας για τρισχιλιοστή φορά τα Χτυποκάρδια στο Θρανίο με την ίδια πάντα χαρά, σκεφτόμουν τι είναι αυτό που έχουν αυτές οι ιαματικές, χιλιοπαιγμένες, μαυρόασπρες, πολύ απλές σε σενάριο και σκηνοθεσία ταινίες και μας ξεκουράζουν και μας αρέσουν τόσο πολύ;