Ηταν 1η Απριλίου του 1955 όταν η νεολαία της Κύπρου, υπό τη σκέπη της θρυλικής ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών) με αρχηγό τον γενναίο Κύπριο συνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα, ξεκίνησε σαν ψέμα τον ηρωικό της αγώνα για απελευθέρωση από τον Αγγλικό ζυγό και αίτημα την Ενωση με τη μητέρα Ελλάδα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια πραγματική ιστορία.
Είναι αφιερωμένο σ’ όλους αυτούς τους επηρμένους ιστορικούς του 21ου αιώνα που αμφισβητούν την ύπαρξη του “Κρυφού Σχολείου” κατά τη διάρκεια 4 αιώνων σκλαβιάς.
Χιώτικα Κάλαντα Χριστουγέννων
Ενας Αφρικανός Ιερέας από την Ουγκάντα, ο πατήρ Antonios Mutyaba, διδάσκει και γιορτάζει «Το ΟΧΙ» στην Wakiso, μια μικρή πόλη δέκα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Kampala.
Ενα από τα τραγούδια της Κατοχής και της Αντίστασης, για να μαθαίνετε τα σωστά λόγια, αυτά που δεν είναι καθόλου “Politically Correct”.
«Άσ’ τους να μας κοροϊδεύουν
με τα πιο πικρά τους λόγια.
Δε γνωρίζουν τι είναι αγάπη
δε γνωρίζουν τι είναι φλόγα.»
Με τον Πομάκο δημοσιογράφο κ. Σεμπαηδήν Καραχότζα, γνωριστήκαμε μέσω του facebook. Οι φλογερές ελληνικές του αναρτήσεις μού έκαναν μεγάλη εντύπωση, καθώς είχα μια ασαφή και σε μερικά σημεία λανθασμένη ιδέα για το τι συμβαίνει στα ελληνικά Πομακοχώρια.
Φόρος τιμής στην μακραίωνη Ιστορία των Ελλήνων από εμάς, τους Απόδημους Έλληνες της Γερμανίας.
Αυτό το υπνομυθιστόρημα, Θέλει το χρόνο του. Διαβάζεται λίγο πριν τον ύπνο. Ο αναγνώστης θα αποφασίσει κατά πόσο αποτελεί προϊόν ζωηρής φαντασίας ή ζοφερής πραγματικότητας…
Βρε «παιδιά της Ελλάδας παιδιά», εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους! Και δεν γιορτάζουμε την έναρξη κανενός πολέμου!
Επειδή πάλι θα ειπωθούν πολλές μπούρδες για την παρέλαση, το νόημά της, την καταγωγή της, την αξία της και το λόγο ύπαρξης της στις μέρες μας, σκέφτομαι τα εξής: